تکنولوژی همیشه برای معماران جذاب بوده است. اصولاً معماری رابطهای مستقیم با تکنولوژی و ماشین به عنوان بارز ترین نماد تکنولوژی دارد. لوکوربوزیه نیز از این قاعده مستثنی نبود: کاخ پارلمان در شاندیگار با حجمی شبیه به نیروگاه یا طرح پیشنهادی وی برای کاخ شوراهای اتحاد جماهیر شوروی با سقفی که با عناصر سازهای نمایان مهار شده بود و گرایش به بروز زیبایی فنی – مهندسی ساختار سازهای در آن به نمایش در آمده و حتی صحبت از خانه به عنوان ماشینی برای زندگی کردن همه وجوهی از این علاقه را نمایان می سازند. در این نوشتار سعی بر آن است به شکل کوتاه و به فراخور جایگاه به بررسی حدود تاثیر این عوامل در معماری این معمار پرداخته شود.
لوکوربوزیه به عنوان معمار- هنرمند محصول دوره مدرن بود و بی شک معماری مدرن وامدار و متاثر از لوکوربوزیه است. به روایتی، لوکوربوزیه مشهورترین معمار سده بیستم است؛ قرنی که به شکل مشخص نیمۀ اول آن- همزمان با فعالیت لوکوربوزیه- دورۀ سیطره تفکر مدرن بر جهان انسانی بود. تفکری که ریشه در اندیشه های دکارت داشت. در این نگاه کل جهان هستی و از جمله «بخش مادی انسان»[1] نیز ماشین گونه انگاشته میشد. بر اساس این نگرش دلیل وجودی جهان مدرن بر دوش انسان گذاشته شده بود. انسان مدولار لوکوربوزیه در واقع به نوعی پاسخی به همین دیدگاه مدرن بود. دیدگاهی که در آن سعی بر استاندارد سازی است. البته تمام این گزاره ها منکر این واقعیت نمی شوند که لوکوربوزیه همیشه، به خصوص در آثارش، به مباحث کیفی و انسانی فضای زیست نظر داشت
برای دانلود بر روی آیکون کلیک کنید . ..